Twee telefoons.

Al een aantal weken zag ik zijn kleine oogjes in de klas. Vorig schooljaar was Joep nog vrolijk en opgewekt. Nu was hij er al een tijdje niet helemaal bij met zijn hoofd. Tijdens het eerste uur rekenen ligt hij nu regelmatig te slapen. Op het moment dat ik hem in de klas iets probeer te vragen, heeft hij een grote mond of begint hij tegen mij te schreeuwen.

Van andere docenten hoor ik dat hij na school in de buurt vaak met veel oudere jongens rondhangt. Ik heb het idee dat hij iets te verbergen heeft. Maar wat? Vorige week zag ik dat Joep ineens niet é é n maar twee telefoons op zak had. Toen ik hem vroeg waarom zei hij: ‘Op eentje kan ik niet meer internetten juf, daarom heb ik er een nieuwe bij’. Raar, heel raar.

Na een gesprek met de moeder van Joep ben ik niet veel wijzer geworden helaas. Joep zijn vader verbleef zo nu en dan een tijdje in de gevangenis waardoor moeder wel meer aan haar hoofd had dan alleen Joep. En ja hoor, waar ik al voor vreesde werd werkelijkheid. Twee weken geleden was Joep niet op school.

Na twee dagen belde de moeder van Joep in paniek op. Hij had die nacht in de gevangenis moeten slapen omdat hij wat pakketjes van A naar B had gebracht. Het herkennen van ondermijning in het onderwijs is erg lastig. Maar ik had het dus wel bij het rechte eind. Je wil alleen niemand te vroeg beschuldigen. Het ligt allemaal zo gevoelig.

Wat dat betreft zouden we hier binnen het onderwijs wel wat meer aandacht voor mogen hebben. Wij zijn toch een van de weinigen die de kinderen dagelijks zien en meemaken. Daar mogen we best wat meer mee doen.