Vliegende groene brieven

Op een rustige maandagmiddag liep ik met de hond op de Lijsterstraat. Redelijk in gedachte verzonken keek ik naar de sloopwerkzaamheden en het passerende verkeer. Ik checkte even mijn telefoon, appje van de baas, je kent het wel. Toen ik weer op keek waren ze daar opeens. Duizenden groene brieven als bladeren door de lucht. Om me heen begonnen mensen te rennen, grijpend naar de biljetten. Terwijl de meesten hun zakken vulden kon ik een paar minuten helemaal niks. Verstijfd van verbazing stond ik stil. Dit was nep, toch?

Later hoorde ik dat de politie een buurtonderzoek was gestart. In de krant werd geschreven dat het waarschijnlijk om een grap zou gaan. Maar toen ze erachter kwamen dat de dollars echt waren, gingen ze toch maar op onderzoek uit. Iedereen hield zijn lippen stijf op elkaar natuurlijk. Je zou wel gek zijn te lullen met de blauw over gratis geld, ik was geen uitzondering.

Het verhaal ging dat het geld door een criminele familie was vergeten in een van de spouwmuren van een woning. Niemand zal er ooit achter komen wat de waarheid is maar eerlijke mensen stoppen niet snel hun geld in de muur lijkt me.

Of ik zelf wat heb mee gegrist? Ik zou niet durven, je weet maar nooit wie de eigenaar is, voor je het weet staan ze morgen op de stoep.

Al zou je mij op mijn woord moeten geloven, net als alle andere die niks gepakt hebben.