Mijn oudere broer Dylan
Mijn naam is Anne, ik woon samen met mijn moeder en jongere broertje. Mijn oudere broer Dylan woonde eigenlijk ook bij ons maar die zag ik nooit meer. Hij sliep altijd uit en ’s avond kwam hij pas laat thuis.
Het is maar goed dat we hem nu niet veel meer zien, we hadden namelijk vaak ruzie. Nadat mijn ouders zijn gaan scheiden, is hij het verkeerde pad op gegaan. Hij begon op zijn 13e met het knippen van hennep en is daarna drugs gaan runnen. Daarnaast dwong hij brugpiepers om drugs voor hem te verkopen. Hij verdiende heel veel geld. Als hij bij ons op bezoek kwam nam hij cadeaus voor me mee en geld voor mama, stapels met brieven.
De laatste keer dat we Dylan zagen was hij agressief en greep hij mij bij de keel. Ik ben nog nooit zo bang geweest. Later hoorde ik van vriendinnen dat hij een pistool zou dragen, die had hij via het dark web gewoon besteld. Blijkbaar is dat heel makkelijk.
Vorige week was hij weer een keer bij ons, en toen gebeurde het, midden in de nacht. ‘’POLITIE POLITIE” schreeuwde ze. Ik werd wakker van het lawaai. Terwijl ze ons huis doorzochten, moest ik op de bank zitten en wachten. Ik zal de blik in zijn ogen nooit vergeten. Hij werd geboeid afgevoerd, ik heb er nachten van wakker gelegen.
Toen de politie Dylan had afgevoerd raakte mijn moeder volledig in paniek. En ik, ik wist niks. Waarom namen ze hem mee? Waar zou hij naartoe gaan? Voor hoe lang zou hij weg blijven? En wat moeten we zonder zijn geld?
#ondermijnstad
Een sluipende dood
Ik behoor tot het enige team in Nederland dat gespecialiseerd is in het opruimen van synthetische drugslabs. We staan vierentwintig uur per dag klaar, dus bij een melding over een lab in Tilburg kwam ik ook ter plaatse. We waren van te voren ingelicht dat het om XTC ging, dat zie je wel vaker in het zuiden van het land, niks nieuws dus.
De locatie waar het om ging was een doodgewone loods, voor de deur stonden wat old timers dus voor de voorbijganger leek het een autogarage. Niets was minder waar.
Een team van de politie viel het pand binnen en achter oranje zeilen troffen ze het lab aan. Er stonden ketels om de drugs in te koken, vaten vol chemicaliën en een aantal gasflessen.
Even later kregen we het sein dat het veilig was voor ons om het pand te betreden. Bij binnenkomst schrokken we ons dood, twee levenloze lichamen lagen midden in het lab. Achteraf bleek dat er koolmonoxide vrij was gekomen. Ze waren tijdens het koken vergeten een kraantje goed dicht te draaien, als mens is de wedstrijd dan eigenlijk al verloren. Je ruikt niets en voor je het weet raak je buiten bewustzijn.
Koolmonoxidevergiftiging is dan ook doodsoorzaak nummer 1 onder drugskoks, het zullen helaas niet de laatste lijken zijn die ik zal zien.
#ondermijnstad